υπερηχογραφία

(Ιατρ.). Διαγνωστική μέθοδος που χρησιμοποιεί ηχητικά κύματα υψηλής συχνότητας. Στη μαιευτική, οι εφαρμογές της ηχογραφίας είναι αρκετά πρόσφατες και επιτρέπουν στο γυναικολόγο να ελέγξει την εξέλιξη της κύησης από την αρχή της μέχρι τον τοκετό, χωρίς κανένα κίνδυνο για τη μητέρα ή για το έμβρυο. Η δέσμη των υπερήχων που κατευθύνεται στο υπογάστριο της μητέρας ανακλάται πάνω στο έμβρυο και επιτρέπει μ’ αυτό τον τρόπο να προβληθεί η εικόνα του πάνω σε μια οθόνη, όπου μπορούμε να τη μελετήσουμε στις παραμικρές της λεπτομέρειες.

* * *

η, Ν

διαγνωστική μέθοδος με τη χρησιμοποίηση υπερήχων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπέρηχος + -γραφία*].